Kira Hukuku_{Türk Borçlar Kanununa Göre, (En Son Yargıtay İçtihatları ile)}

6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu yürürlüğe girmeden önce kira hukuku ile ilgili 818 sayılı Borçlar Kanunu'nda kira sözleşmesine ilişkin olarak yapılan düzenlemelerin yanı sıra (BK m. 248-298), 6570 sayılı Gayrimenkul Kiraları Hakkında Kanun ile konut ve işyeri kira sözleşmelerine yönelik olarak özel düzenlemeler de bulunmaktaydı.

Ancak 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu, Kira Sözleşmesi ile ilgili "Genel Hükümler" başlığı altında (299-338), "Konut ve Çatılı İşyeri Kiraları" başlığı altında (TBK. m. 339-356) ve "Ürün Kirası" başlığı altında (357-378) ve 6570 sayılı Gayrimenkul Kiraları Hakkında Kanun'da yer alan düzenlemeleri de kapsamı içerisine almıştır. Böylece iki farklı kanundaki hükümler birleştirilerek, kira sözleşmesine ilişkin temel düzenleme Türk Borçlar Kanunu'nda yer almış bulunmaktadır.

Türk Borçlar Kanunu'nun kira sözleşmesine ilişkin hükümleri yalnızca, 818 sayılı Borçlar Kanunu ve 6570 sayılı Gayrimenkul Kiraları Hakkında Kanun hükümlerinin tek bir çatı altında toplanmasından ibaret olmayıp, kanun koyucu bu hükümlerin dışında, özellikle Yargıtay uygulamasını ve Kıta Avrupa hukuk mevzuatını da dikkate alarak birçok yeni düzenlemeye yer vermiştir.

	Kira Sözleşmesine İlişkin Genel Esaslar
	Kira Sözleşmesinde Usule İlişkin Esaslar
	6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu Kira Sözleşmesi Hükümlerinin Sistematik Olarak Açıklanması