Mobbingin İspatı Hakkında

İş akdini fesheden davacı işçi olduğuna göre fesihte haklı olduğunu ispat külfeti de davacı işçidedir.Bu itibarla öncelikle mahkemenin ispat külfetini davalı işverene yüklemesi ve devamsızlık yaptığı halde işten ayrılış bildirgesindeki fesih kodunun 25”işçi tarafından işverenin ahlak ve iyiniyet kurallarına aykırı davranışı nedeniyle fesih”olmasını çelişki kabul edip, davacı işçinin kıdem tazminatına hak kazandığı şeklindeki gerekçesi yerinde değildir.Kaldı ki fesih nedeni olarak gösterilen kod ve bu koda ilişkin açıklama devamsızlık nedeniyle feshe ilişkin 4857 sayılı İş Kanunu’nun 25/2-g maddesini de kapsayan 25/II maddesinin genel başlığı olup, işverenin çıkış bildirgesinde gösterilen kod ile fesih nedeni arasında çelişki de yoktur.

Davacı noterden gönderdiği ihtarname ile haklı feshini, işverenin kendisine psikolojik baskı uygulaması,işyerinde mobbinge maruz kalması olarak açıklamıştır.

Davacı bu iddialarını ispat etme bakımından iki tanık dinletmiş olup,birisi işyeri çalışanı değildir ve nakli beyanda bulunmuştur.Diğeri ise davacı işçinin fesh tarihi 23.07.2013 olup, 2011 ağustos ayına kadar davacı işçi ile birlikte çalışmıştır. 2011 ağutos ayından fesih tarihine kadar birlikte çalışma söz konusu olmadığına göre bu tanığın da davacının maruz kaldığın söylediği mobbinge ilişkin uygulamaları bilmesi mümkün değildir. Ayrıca kendi beyanından bu tanığın da davalı işveren karşı açtığı dava nedeniyle husumeti olduğu anlaşıldığından beyanlarına ihtiyatla yaklaşılmalıdır.

Sonuç itibariyle davacı işçi feshine konu ettiği psikolojik baskı, mobbing iddiasını ispat edemediğinden kıdem tazminatı talebinin reddi gerekirken yukarda açıklanan yanılgılı gerekçe ile kabulü hatalıdır.

SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 10.12.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.